ONS TEAM

De vele uren en dagen dat Jana opgenomen was in het ziekenhuis merkten we dat het er heel wat dingen zijn die je moet missen als kind en als ouder. Zeker als je op de afdeling oncologie terecht komt met je kind, en dit voor een langdurige opname. Toen Jana stierf wilden we haar laten verder leven en haar voetafdruk verder zetten, dit met haar wilskracht en haar doorzettingsvermogen in ons achterhoofd. We begonnen onze VZW met 2 ziekenhuizen, telkens de kinkerkankerafdeling. Als snel werden we groter en na bijna drie jaar werken we samen met vijf kinderziekenhuizen. Dit niet enkel oncologie, maar volledige kinderafdelingen.  Ondanks dat ook Jana's broertje ziek werd, hebben we toch de VZW kunnen verder zetten samen met de hulp van ons fantastisch team. Wat ben ik trots dat ik de voetafdruk van mijn sterrendochter kan verder zetten en zo groter kan maken.
In elk ziekenhuis waarmee we samen willen de het leefklimaat voor zowel ouder als kind aangenamer maken, met als hoofddoel een lach te toveren op hun gezicht

In een vingerknip verlies je je dochter na 14 maanden vechten. Je verlaat het ziekenhuis met een lege autostoel op de achterbank, maar het dringt nog niet echt door dat alles gewoon voorbij is of is alles gewoonweg niet voorbij? Het verwerken van zulks verlies verloopt over verschillende fasen en / of kan omgezet worden in iets positief waarbij je tegelijkertijd in een verwerkingsproces treedt. Iedereen verwerkt namelijk op een andere manier, op zijn eigen manier. Als koppel is dat bovenop het verlies van je kind een nieuwe uitdaging die je moet aangaan. Een uitdaging waarin we beiden hoopten dat we er ons konden in vinden. Ik begon een boek te schrijven over Jana's leven waarin heel wat verwerking stak en tegelijkertijd dacht Cindy na om haar ei kwijt te kunnen in een VZW, de Foundation Jana De Koker. Ik ging mee in haar prachtig initiatief, want we wisten na een strijd van 14 maanden, meer dan ooit wat er heerste binnen de muren van de kinderkankerafdeling. Steen per steen bouwden we onze Foundation uit tot wat ze nu geworden is. Niet alleen nog kinderkankerafdelingen, maar volledige kinderziekenhuizen ondersteunen we ondertussen. Door de maatschappelijke- en sociale inkrimping in de geneeskunde is de slagkracht van heel wat ziekenhuizen heel wat kleiner geworden. Waarbij de patiënt, het kind, de ouder hiervan de impact van dichtbij kunnen voelen. Daarom proberen, wij als Foundation, deze kloof wat kleiner te maken en het klimaat in elk kinderziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken, dit in samenwerking met de verantwoordelijken ter plaatse. Samen met de teams hebben we maar 1 doel: die lach toveren op dat kindergezichtje of op het gezicht van de ouder die vol zorgen zit om zijn kleine kroost.  

Ik heb het verhaal van Jana als familie zijnde van heel nabij meegemaakt. Dit verhaal laat niemand onberoerd in deze boze, harde wereld. Ik vind het chapeau van Cindy en Stijn dat zij na zo'n groot verlies dit wensten om te zetten in iets positiefs voor andere kinderen en ouders. Zij weten perfect hoe het eraan toe gaat in een kinderziekenhuis en om toch maar deze kindjes hun pijn te verzachten met een prikcadeautje onder andere voor de lach van een kind. Ook hartverwarmend om te zien hoeveel steun zij hierin krijgen van andere mensen, hoe de vzw blijft groeien en uitbreiden met acties en initiatieven. Ikzelf doe maar een kleine bijdrage door de papieren in orde te houden. Door zelf mama te worden wil ik dit zeker blijven steunen en draag ik iedereen die de foundation jana de koker steunt een warm hart toe. .

Al heb ik Jana, spijtig genoeg nooit gekend, toch voelt het aan van wel .
De verhalen van haar mama en papa en het lezen van het boek hebben zo een indruk op mij gemaakt dat het bijzondere levensverhaal van deze kleine Rambo me raakte tot in het diepste van mijn ziel .
In mijne huidige job als verpleegkundige ontbrak er iets. Ik wilde nog iets meer betekenen voor de maatschappij.  Een gevoel ervaren om nog iets extra te kunnen doen en daarbij mensen  een goed gevoel te geven, net dat beetje extra waar mensen soms zo naar trachten.
Foundation Jana De Koker gaf me dit gevoel meer dan ooit. Met iets klein of soms groot tovert Foundation Jana De Koker een lach op gezicht van elk ziek kind: een cadeautje na een vervelende prik of een vervelend onderzoek, een bezoek van de Minions om een saaie dag te breken, dvd's, consoles of knutselmateriaal om de verveling tegen te gaan, enzovoort. Dit maakt het voor mij een eer om als vrijwilliger te werken voor deze fantastische vzw . Jana meid, wat is het een eer om jouw voetafdruk verder te zetten . Dit met heel mijn hart

Voor mij is er niets mooier dan Jana haar voetafdrukken verder te kunnen zetten. Ik heb Jana, jammer genoeg, nooit echt goed gekend. Maar door het lezen van het  boek dat door Jana's ouders is geschreven, werd het me al snel duidelijk dat Jana altijd een vrolijk kind was en desondanks alles had ze een doorzettingsvermogen om U tegen te zeggen!
Vrijwilliger zijn bij de VZW geeft niet alleen een enorm hartverwarmend gevoel, maar je leert als mens meer te genieten van de kleine dingen. Als ik zie hoe blij wij kinderen kunnen maken met een prikcadeautje of bijvoorbeeld een bezoek van de Minions dan besef ik nog maar eens zo hard waarom ik bij de VZW ben. Voor een lach van een kind, want dat is toch het mooiste wat er is.

Net zoals mijn vrouw Hilde en dochter Dorien heb ik Jana nooit gekend, maar de verhalen over haar moedige strijd, heeft ook mij niet onberoerd gelaten .
Daar ik zelf als kind ernstig ziek ben geweest en ook de dood in de ogen heb gekeken, weet ik maar al te goed hoe het voelt om als kind maanden lang in een ziekenhuiskamer te moeten verblijven zonder naar huis te kunnen gaan naar mijn vertrouwde omgeving.  In die tijd hadden we geen extra cadeautje bij het prikken of een bezoek van één of andere favoriete figuur. Dat is de reden waarom ik me graag wil inzetten voor deze vzw , om kinderen een aangenamer verblijf te geven. Daar ik het emotioneel te moeilijk heb om de kinderafdelingen zelf te bevoorraden, help ik graag mee om alles klaar te maken van pakketjes zoals sint - en paaszakjes , in elkaar zetten van grotere stukken speelgoed en dergelijke . "Jana , kleine meid" ook ik ben trots om jou voetafdruk verder te zetten.

Eerst en vooral voor Jana. Uit respect voor haar wilskracht om te overleven. Uit respect omdat ze vele mensen heeft geleerd om te genieten van de kleine dingen en vooral uit respect voor wie ze was ...
Tevens ook voor haar immens sterke ouders en kanjer van een prachtige broer, vind het een fantastisch initiatief dat ze zich ondanks alles nog zo hard inzetten voor de zieke kindjes in de ziekenhuizen. Ze doen er alles aan voor de lach van een kind en het lukt, elke keer opnieuw

Ik heb het verhaal van Jana gevolgd sinds het begin. Jana werd een sterretje toen ik hoogzwanger was en ik kon toen enkel in mijn hart afscheid van haar nemen... ik heb mezelf voorgenomen dat dit geen einde was maar een nieuwe begin, het begin van een hoofdstuk waar geen einde moet aan komen! Er werden al zoveel mooie initiatieven op touw gezet: dingen die voor ons soms vanzelfsprekend zijn maar waar zoveel nood aan is op de kinderafdelingen. In de eerste plaats voor de kinderen maar ook voor hun ouders en familie zijn, kleine en grote verassingen zoveel waard. Ik was dan ook vereerd om deel uit te maken van de foundation, deze verder mee uit te werken en alles te geven wat ik kan!

Met veel plezier wil ik dan ook mijn steentje bijdragen als vrijwilligster bij de vzw.  Jana, lieve meid, ik draag je een warm hart toe.